سندرم آشرمن بعد از سقط جنین
سندرم آشرمن بعد از سقط جنین سندرم آشرمن چسبندگی در حفره رحم است. اولین بار توسط یک پزشک اسرائیلی به عنوان انسداد کامل حفره رحم به دلیل چسبندگی منجر به قطع خونریزی قاعدگی توصیف شد. با این حال، در حال حاضر، این اصطلاح برای اشاره به تمام بیمارانی استفاده می‌شود که روند بیماری مرتبط با ظهور این تغییرات در آنها علامتدار است. در حال حاضر، سندرم آشرمن مجموعه ای از علائم همراه با آترزی کامل یا جزئی بدن رحم است که ناشی از آسیب به لایه آندومتر، یعنی غشای مخاطی رحم است.
سندرم آشرمن مجموعه ای از علائم است که اغلب ناشی از کورتاژ بیش از حد شدید رحم (در نتیجه سقط جنین یا سقط جنین) است. در طی این روش، پوشش رحم ممکن است آسیب ببیند، که ممکن است منجر به تشکیل اسکار و چسبندگی (اتصالات غیر طبیعی و پاتولوژیک بین اندام‌ها و بافت‌ها) شود. اینها به نوبه خود ممکن است به محو شدن جزئی یا حتی کامل حفره رحم منجر شوند.
پیش بینی اثرات آن آسان است – مشکلات در تلاش برای باردار شدن و حتی ناباروری . اگر چسبندگی دسترسی به دهانه لوله های فالوپ را مسدود کند یا تمام قسمت داخلی رحم را پر کند، این مانع از لانه گزینی جنین می شود. و اگر لقاح با وجود سندرم آشرمن اتفاق بیفتد، ممکن است مشکلاتی برای حفظ بارداری وجود داشته باشد. این موجودیت بیماری مستعد عوارض زیادی مانند نارسایی دهانه رحم، رشد جفت درون دیواره رحم، جفت پریویا یا سقط مکرر است.
سندرم آشرمن – از کجا می آید؟ سندرم آشرمن بعد از سقط جنین
همانطور که قبلاً ذکر شد، سندرم آشرمن معمولاً یک پیامد ناخوشایند سقط جنین یا سقط جنین یا به طور دقیق تر – کورتاژ بسیار شدید رحم است. اما این تنها علت ممکن نیست، زیرا لازم است بدانید که موقعیت های دیگری نیز وجود دارد که کورتاژ رحم نشان داده می شود. اینها شامل سزارین، ابلیشن آندومتر (روشی برای درمان خونریزی غیرطبیعی که شامل برداشتن پوشش داخلی رحم با جراحی است) یا جداسازی نادرست جفت در حین زایمان است.
البته شایان ذکر است که عوارض پس از کورتاژ رحم برای اهداف تشخیصی کمتر از کورتاژ لازم پس از سقط جنین یا سقط جنین رخ می دهد. سندرم آشرمن همچنین ممکن است در جریان یکی از بیماری های ناشی از انگل خون، در نتیجه عفونت دیواره رحم، یا در نتیجه التهاب شدید دیواره رحم ( آندومتریوز ، که برای اکثر ما آشناست ) رخ دهد.
علت سندرم آشرمن چیست؟ سندرم آشرمن بعد از سقط جنین
علل سندرم آشرمن روش های مستقیمی هستند که به دیواره رحم آسیب می رسانند. چسبندگی ممکن است ظاهر شود، به عنوان مثال، پس از کورتاژ بیش از حد حفره رحم پس از زایمان یا سقط جنین یا در حین سقط جنین، و همچنین پس از برداشتن فیبروم به روش هیستروسکوپی. با این حال، مسیرهای مختلف دیگری وجود دارد که از طریق آن اندومتر می تواند آسیب ببیند و در نتیجه سندرم آشرمن ایجاد شود. منابع موجود در زمینه زنان نیز به سزارین، شیستوزومیازیس، التهاب شدید آندومتر ( اندومتریوز )، فرسایش آندومتر و عفونت‌های آندومتر اشاره می‌کنند. مربوط به سل
سندرم آشرمن و کورتاژ حفره رحم سندرم آشرمن بعد از سقط جنین
ترومای اندومتر به دنبال کورتاژ همراه با سقط جنین یا زایمان بیش از 88 درصد از موارد سندرم آشرمن را تشکیل می دهد. در نتیجه چنین آسیبی به غشای مخاطی، ممکن است چسبندگی ایجاد شود، و در نتیجه، بسته شدن جزئی یا کامل حفره رحم. در نهایت، یک سری از بیماری ها رخ می دهد. نکته مهم این است که وجود سندرم آشرمن ممکن است علت مستقیم مشکلات باردار شدن باشد .
چگونه سندرم آشرمن را درمان کنیم؟
سندرم آشرمن یک اختلال اکتسابی زنانه است که شامل ایجاد چسبندگی های داخل رحمی در حفره رحم می شود. این می تواند منجر به عوارض جدی سلامتی مانند آمنوره ثانویه، قاعدگی دردناک و حتی افزایش خطر سقط جنین شود. علت سندرم آشرمن چیست؟ چه درمان هایی در دسترس هستند؟
چسبندگی داخل رحمی – این مشکل چقدر شایع است؟
فرآیند تشخیصی درگیر در شناسایی چسبندگی های داخل رحم تهاجمی است. به همین دلیل است که بروز واقعی سندرم آشرمن به طور کامل شناخته نشده است . تشخیص عموماً در بیمارانی انجام می شود که حداقل یک علامت چسبندگی دارند. باید تاکید کرد که بسیاری از زنان مبتلا به این بیماری احتمالاً هیچ علامتی را تجربه نمی کنند. علاوه بر این، بسیاری از بیماران مشکل خونریزی کم قاعدگی را کم اهمیت می دانند.
سندرم آشرمن چگونه تشخیص داده می شود؟
روش مرجع برای تشخیص چسبندگی داخل رحمی هیستروسکوپی است که طی آن چسبندگی ها با استفاده از قیچی مخصوص آندوسکوپی بررسی و بریده می شود. همچنین امکان انجام هیستروسالپنگوگرافی (HSG) وجود دارد. با این حال، این معاینه در حال حاضر با سونو هیستروگرافی (SIS-USG)، همچنین با استفاده از تصویربرداری سه بعدی، جایگزین شده است. به لطف SIS-USG، تصویر دقیقی از حفره رحم و چسبندگی های موجود در آن به دست می آید. سونوگرافی سه بعدی در مرحله دوم چرخه گاهی اوقات برای تایید وجود چسبندگی رحم استفاده می شود.
عوارض سندرم آشرمن
بیماران مبتلا به سندرم آشرمن برای باردار شدن مشکل دارند. این بدان معنی است که چسبندگی در رحم می تواند باعث مشکلات باروری شود . آنها همچنین در افزایش خطر سقط جنین نقش دارند. جدی ترین عوارضی که زنان باردار تجربه می کنند شامل جفت آکرتا و پارگی رحم در دوران بارداری است.
اهمیت تشخیص و درمان چسبندگی داخل رحمی
برای بیماران، سندرم آشرمن نه تنها به معنای زخم و چسبندگی در داخل حفره رحم است، بلکه به طور بالقوه تعدادی از عوارض است که می تواند کیفیت زندگی آنها را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین اگر از سندرم آشرمن رنج می برید یا مشکوک به چسبندگی داخل رحمی هستید، در اسرع وقت برای مشاوره در مطب زنان انتخابی خود وقت بگیرید .
سندرم آشرمن – علل و علائم
سندرم آشرمن، که به عنوان چسبندگی داخل رحمی نیز شناخته می شود ، یک اختلال جدی اکتسابی زنان است. اغلب در نتیجه آسیب های مکانیکی مخاط رحم ایجاد می شود که منجر به ایجاد چسبندگی های داخل رحمی می شود . چنین آسیب هایی اغلب به دلیل کورتاژ بیش از حد حفره رحم ، به ویژه پس از سقط جنین، سقط جنین، یا خونریزی پس از زایمان اتفاق می افتد. ابلیشن آندومتر که برای درمان انواع اختلالات زنانه استفاده می شود نیز می تواند منجر به سندرم آشرمن شود.
این چسبندگی ها می توانند اشکال مختلفی داشته باشند، از غشاهای نازک گرفته تا نوارهای ضخیم و فیبری بافتی که می تواند منجر به محو شدن کامل حفره رحم شود . علائم سندرم آشرمن متفاوت است و به مرحله بیماری بستگی دارد. اغلب بیماران با مشکل آمنوره ثانویه، قاعدگی دردناک، خونریزی دردناک و سقط های مکرر به پزشک مراجعه می کنند.
تشخیص سندرم آشرمن
در تشخیص سندرم آشرمن، آندوسکوپی و معاینه رادیولوژیک مانند هیستروسالپنگوگرافی (HSG) بسیار مهم است. آندومتریوگرافی امکان ارزیابی مستقیم وضعیت حفره رحم و وجود چسبندگی های داخل رحمی را فراهم می کند. معاینه رادیولوژیکی امکان ارزیابی ساختار حفره رحم و درجه آترزی را فراهم می کند. در برخی موارد، استفاده از هیستروسکوپی نیز توصیه می شود که هم یک روش تشخیصی و هم درمانی است که امکان حذف مستقیم چسبندگی ها را فراهم می کند.
روش های درمان سندرم آشرمن
برداشتن چسبندگی داخل رحمی با جراحی
موثرترین درمان برای سندرم آشرمن، برداشتن چسبندگی های داخل رحمی با جراحی است . این روش که اغلب تحت بیهوشی عمومی انجام می شود، شامل جداسازی دقیق دیواره های ذوب شده حفره رحم با استفاده از هیستروسکوپی است. هدف از جراحی بازگرداندن آناتومی طبیعی حفره رحم و حفظ یا بازیابی عملکرد تولید مثل است.
برداشتن چسبندگی های داخل رحمی با جراحی خطرات خاصی را به همراه دارد، مانند ایجاد مجدد چسبندگی، که ممکن است منجر به عوارض بیشتر شود. بنابراین، مهم است که بیماران پس از عمل تحت مراقبت های زنان و زایمان قرار گیرند.
درمان هورمونی با استروژن
پس از برداشتن چسبندگی‌ها با جراحی، درمان هورمونی با استروژن اغلب برای حمایت از بازسازی پوشش داخلی رحم استفاده می‌شود . هدف از درمان هورمونی جلوگیری از تشکیل مجدد چسبندگی ها و حمایت از بازسازی ساختار طبیعی مخاط است. در برخی موارد، کاتترها یا بالون‌های مخصوصی نیز به داخل حفره رحم وارد می‌شوند که به طور مکانیکی مانع از رشد مجدد دیواره‌های رحم می‌شوند.